کد مطلب:140402 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:142
زبان حال لیلی مادر علی اکبر
در این میان لیلای خسته جگر جلو آمد و دست در گردن فرزند نمود و به زبانحال فرمود:
علی اكبر مرو مادر فدای قد دل جویت
پریشانم مكن ای من اسیر سنبل مویت
بلاخیز است این وادی خطرناكست این منزل
حسین بی یاور است و من غریب این قوم سنگین دل
چو مرغ آشیان گم كرده ام رحمی بر احوالم
شكسته سنگ صیاد قضا از كین پر و بالم
قران عقرب گیسو بر وی چون قمر بنگر
قمر در عقرب است ای نوجوان از این سفر بگذر
علی اكبر مرو مادر فدای قد دل جویت
پریشانم مكن ای من اسیر سنبل مویت
بلاخیز است این وادی خطرناكست این منزل
حسین بی یاور است و من غریب این قوم سنگین دل
چو مرغ آشیان گم كرده ام رحمی بر احوالم
شكسته سنگ صیاد قضا از كین پر و بالم
قران عقرب گیسو بر وی چون قمر بنگر
قمر در عقرب است ای نوجوان از این سفر بگذر